Kolles kırığı tedavisinde kapalı redüksiyon alçılı tespit ile Kapandji yönteminin karşılaştırılması

Abstract

Amaç: Kolles kırıklarının tedavisinde kapalı redüksiyon ve alçılı tespit ile Kapandji yönteminin sonuçlarını karşılaştırmaktır. Hastalar ve yöntem: 2003-2006 yılları arasında hastanemiz Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı polikliniği ve acil servise başvuran ve izlemi yapılabilen 33 hastanın 33 Kolles kırığı rastgele olarak, kapalı redüksiyon ve alçılı tespit veya Kapandji yöntemi ile tedavi edilerek klinik ve radyolojik sonuçları değerlendirildi. Çalışmaya katılan hastaların 9’u erkek, 24’ü kadın, ortalama yaşı 51.9 (23 yaş -76 yaş) olarak saptandı. Ortalama takip süresi 14 ay (6 ay-30 ay) olarak bulundu. Bulgular: Kapandji tekniği uyguladığımız 14 hastada Gartland Werley değerlendirme skoruna göre % 85,7 iyi ve mükemmel sonuç alınırken kapalı redüksiyon ve alçılı tespit uyguladığımız 19 hastada % 94,7 iyi ve mükemmel sonuca ulaştık. Mann- Whitney U testi ile yapılan değerlendirmede iki tedavi seçeneği arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p=0,971). Radyolojik değerlendirmelerde Kapandji yönteminin palmar inklinasyon açısını kapalı redüksiyon ve alçılı tespit yöntemine göre daha iyi düzelttiği sonucuna ulaştık (p=0,003). Radial uzunluk (p=0,524) ve radial eğim açısının düzeltilmesi yönünden (p=0,594) ise iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı. Çıkarımlar: Kolles kırıklarının tedavisinde kapalı redüksiyon ve alçılı tespit halen etkin bir tedavi yöntemi olarak görülmelidir. Skopi kullanılması gerekliliği dışında Kapandji tekniği kolay uygulanabilir, komplikasyonları az olan ve düşük maliyetli bir cerrahi tedavi seçeneğidir. Fonksiyonel sonuçların benzer olduğu göz önüne alındığında Kapandji tekniği özellikle yaşlı hastalarda, uzun süreli alçı tedavisini kabul etmeyen veya alçı tedavisine uyum sağlayamayacak hastalarda iyi bir tedavi seçeneği olabilir.

Objectives: To compare the outcome of closed reduction and cast immobilization with Kapandji method for the treatment of the Colles fractures. Patients and methods: Between 2003-2006, 33 patients with 33 Colles fractures that referred and followed in the Orthopaedics and Traumatology department or emergency service were included into the study. The patients were randomly allocated into the closed reduction and cast immobilization and Kapandji method groups. Radiological and clinical results were evaluated. Nine patients were male, twenty-four were female and the mean age was 51.9 years (23-76 ). The mean follow up period was 14 months (6-30 ). Results: There were 14 patients treated with the Kapandji method. The functional outcome was good or excellent in %85.7 of these patients according to the Gartland-Werley evaluation score. There were 19 patients treated with closed reduction and casting. The functional outcome was good or excellent in %94.7 of them. There were no significant difference between the two treatment groups (p=0,971). In radiological evaluation, the palmar inclination angle was found to be preserved much more better in the Kapandji group than the closed reduction and cast immobilization group (p=0,003). There were no significant difference between two groups according to the radial length (p=0,524) and radial inclination angle (p=0,594). Conclusion: Closed reduction and cast immobilization is an effective treatment method in Colles fractures. In spite of the need for fluoroscopic examination, Kapandji method is an easily applicable treatment modality with very low cost and morbidity. As the functional results are similar, Kapandji method is a reliable option for older patients who refuse cast immobilization or noncompliable with casting.